Haze: Nieuwe schooter van Ubisoft.
Een tijdje geleden beloofde Ubisoft ons dat ze in de toekomst games zou uitgeven die het niveau van de Nintendo-games zouden evenaren. Na een hele reeks flauwe dierengames en het middelmatige Assassin’s Creed was het de beurt aan Haze, de lang verwachtte first-person shooter, om deze belofte waar te maken. Voor de ontwikkeling van het spel werd beroep gedaan op Free Radical, de ontwikkelaar van misschien wel de beste shooter aller tijde: Goldeneye 007. Jammer genoeg kan Haze helemaal niet tippen aan deze topper.
Macho's zijn irritant.
De opzet van het spel is vergelijkbaar. Je bent ditmaal geen superspion, maar een supersoldaat van het wereldoverheersende bedrijf Mantel. Al snel beland je in een oorlog met een groepje rebellen, waardoor je kennismaakt met de mogelijkheden die je baas je heeft bezorgd. Je krijgt de meest geavanceerde wapens in handen en als kers op de taart kun je jezelf injecteren met nectar: een drug die je fysiek sterker maakt in de strijd.
Al gauw loop je over naar de kant van de rebellen en dit was zeker geen slechte keuze. Je vroegere teamgenoten zijn namelijk een bende leeghoofden, die schelden en pochen met hun grote guns om hun gebrek aan euhm… verstand te compenseren. Vanaf dat moment stopt het verhaal echter met boeien. Het spel verandert in een voorspelbaar knalfestijn en dat wordt nog meer in de verf gezet door je eigen, bange personage dat helemaal uit de toon valt tussen de andere vuilbekkende macho’s.
Hier en daar een licht punt.
Je zou dan gaan hopen dat de gameplay het spel nog zal redden, maar ook hier stelt de game teleur. Vooral het gebrek aan variatie in de wapens drukt je met de neus op de feiten: Haze is een middelmatige shooter. Het enige pluspunt is misschien het verschil tussen de supersoldaten en de rebellen. Als soldaat kunt je beter mikken als je nectar gebruikt en ook je vijanden worden duidelijker zichtbaar. De rebellen kunnen dan weer doen alsof ze dood zijn, waardoor ze nietsvermoedende soldaten plots kunnen aanvallen of hen een overdosis nectar kunnen toedienen. Dan zullen ze de controle over hun wapen verliezen en het verschil niet meer zien tussen vriend of vijand.
Tijdens multiplayermatches is deze afwisseling zeker een meevaller, want ook dit luik van de game valt behoorlijk tegen. Het aantal modi is beperkt en de modi die beschikbaar zijn, zijn verre van origineel. Team Assault redt het online gedeelte nog een beetje. In dit onderdeel moet je namelijk opdrachten uitvoeren, terwijl je een traditionele Death Match speelt. Als je het verhaal toch nog eens wilt spelen, dan doe je dat het best samen met een vriend. Maar ook dan zul je gekweld worden door het verschrikkelijk script.
Conclusie
Al bij al is Haze een teleurstelling geworden. De game overleefde haar eigen hype niet en overstijgt zelfs het niveau van de gemiddelde shooter niet. Vooral het flauwe verhaal en de middelmatige graphics zijn een doorn in het oog van elke PS3-eigenaar. Gecombineerd met de beperkte multiplayer, het gebrek aan wapens en de irritante personages is dit onvergefelijk.
SCORE: 6.3/10
Crijns Frank
